Over "Enzo...."

De titel van deze blog is: "Freubeltante's blog - over borduren enzo". Maar van dat enzo was het nog niet gekomen. Dus daar komt nu verandering in. Want afgelopen week werd ik ineens gegrepen door het breivirus. Ik zat op de blog van Creatief en zag dat Miriam prachtig mooie wolletjes had besteld. Dus ik ging wat verder spitten op haar blog, kwam uit bij de webwinkel van Wereldwol en heb daar kwijlend rond zitten surfen. Wat een mooie wolletjes. Na wat meer rondsurfen kwam ik ook uit bij de blog van Monique die waanzinnig mooi kan breien. De stijl die zij breit heet in het engels "Lace Knitting". Ik weet niet of de term "ajour" de lading van lace knitting dekt maar het is het betere patroonbreien zullen we maar zeggen. En dan begint het toch te kriebelen he. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, oude liefde roest niet etc etc. Dus ik heb de breipennen opgezocht, een leuk oefenwolletje uit de verzameling getrokken en ben aan de slag gegaan. Want als ik iets leuk vind om te doen is om te kijken of ik ook die ingewikkelde breipatronen kan maken. En meestal lukt dat wel. Daarom heb ik ook een kist vol met oefenlapjes.

Toen ik de smaak weer te pakken had, heb ik mezelf getrakteerd op zo'n mooi wolletje van Wereldwol en ik heb een patroon van een redelijk makkelijke sjaal uitgekozen. Immers, je kunt nooit genoeg sjaals hebben (of nagellak of boeken ;-)) en toen de bestelling binnen was, ben ik aan de slag gegaan. Het gaat niet zo snel want de wol is erg fijn en je moet oppassen dat het niet van je naalden afschiet maar het wordt wel al erg leuk. Ik ben tegelijkertijd alweer avonden aan het surfen geweest en heb weer hele nieuwe hoekjes op internet ontdekt over Lace Knitting etc etc. Er ligt nog veel nieuws te ontdekken. Hieronder de plaatjes van het patroon en het wolletje. Ik zal snel een foto plaatsen van mijn eigen breisel. Wordt vervolgd....

Zomer 2010: Zweterige handjes en klamme lappen...

De afgelopen weken is het toch een aantal keer behoorlijk warm geweest. En dan bedoel ik heeeeeeel behoorlijk warm. Met temperaturen van boven de 30 graden. Maar dat kon mij er niet van weerhouden om op deze warme avonden met de Fractal-lap aan de tuintafel te gaan zitten prutsen. Kindjes naar bed, kopje koffie er bij en gaan. Behalve dan afgelopen zaterdag. Tegen het eind van de middag werd het al wat dreigend donker buiten. In de verte begon het te rommelen (of zoals mijn oudste kuiken het zegt: "hoort mama, de wolken maken ruzie. GA BIJ JE EIGEN MOEDER RUZIE MAKEN WOLKEN"). Voor het eerst in weken durfden we het niet aan om buiten te eten dus verkasten we alles naar binnen. Ik weet niet hoe het met jullie zit maar het binnenzitten benauwde me enigszins. Weken van buitenleven maakt dat het binnen wat opgesloten aanvoelt, ook al hebben wij een riante woonkamer. Maar na het avondritueel van kindjes in bad, fles, verhaaltje, en zingen maakte de man zich op voor de voetbalwedstrijd Duitsland-Uruguay en ik ging lekker aan de eettafel zitten met de fractal. En in no-time gutste het zweet van mijn hoofd. Het liep in straaltjes langs mijn nek. En de handen werden ook enigszins zweterig. Met uitzicht op een steeds natter wordende tuin, hevig gedonder en gebliksem ("mogen de gordijnen misschien dicht") en flinke windvlagen ("eh, het afdekzeil van het zwembad is nu in de conifeer beland") zat ik het boven mijn Fractal-lap af te leggen. Maar ik bleef stug doorgaan. Geen idee hoe of er blijvende schade aangericht is door mijn zweterige handjes maar dat zien we later wel. Hij zal als ie klaar sowieso nog wel even in een sopje moeten. Maar oh.....wat ben ik weer in mijn sas. De kleuren vervelen nog steeds niet ook al ben ik voornamelijk met rood- en bruintinten beziggeweest. En ik heb inmiddels de uiterste linkerhoek onderin bereikt. Ik ben er nog niet klaar mee (in de zin van dat ie voorlopig nog niet verveeld en in de zin van dat ik nog niet eens een kwart af heb) dus de vogelhuisjes blijven nog even opgeborgen!