Nou....dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik heb manlief de streng wol in (of eigenlijk om) zijn handen geduwd en ben gaan wikkelen. Na 5 minuten begon manlief het geduld te verliezen en flink te mopperen over waarom ik geen schaar pakte (!) -de ongevoelige hork. De knoop werd inmiddels ook steeds groter en ik heb toen - uit lijfbehoud van het mooie wolletje - manlief vriendelijk bedankt en ben met de knoop op de bank gaan zitten om het centimeter voor centimeter te gaan ontwarren. En ik zou het volhouden want het was toch een heel mooi zacht wolletje en trouwens....ik heb al eens eerder een mooi wolletje zien sneuvelen omdat die in een grote knoop was veranderd (dat was merinowol, zelf meegenomen uit Nieuw Zeeland!!!) en dat zou met dit wolletje toch niet gaan gebeuren!!
De aanhouder wint en na 3 dagen had ik het voor elkaar. En ook al gaat er iets meditatiefs uit van het uren achtereen ontwarren van een knoop, de volgende keer pakken we het wel anders aan! Anyway....de bol wol was een feit en ik ben donderdag opnieuw begonnen met de sjaal. En tot nu toe gaat het best aardig. Ik sluit niet uit dat er hier en daar misschien toch een foutje in het patroon is geslopen, maar daar maak ik me tegenwoordig niet zo heel erg druk om. Als het maar geen storende of zichtbare fouten zijn, mogen ze van mij blijven zitten. Zie de foto van de sjaal in wording (incl bolletje!!)
